تو حق داري.من اصولن آدامس نمي خورم.حتي اگر قرار باشد با هم از وسط اتوبان رد شويم.
من بلد نيستم حد وسط باشم.يني يادم نداده ند.براي همين هم گريه هام قشنگ مي شود هم خنده هام
به چشمت.قبلن ها مي خنديدم دلت يكهو مور مور مي شد.پس چرا آنروز تا خنديدم اشكهات ريخت؟
خوب بضي چيزها يكهو به دل آدم مي آيد.مثل آنروز/هر دويمان فهميديم كه .براي همين بود كه تا ثانيه
آخر ماندي و من چشمهايم را بسته بودم و توي دلم خدا خدا مي كردم كه مانده باشي؟
شايد اگر تعادل داشتم اين نبود.ولي آن وقت از تند تند حرف زدن و ادا و اصول خبري نبود.پس انتخاب كن:
خنده/گريه/شكلك/حرف يا نه تعادل بدون نسيم خل/بدون حسادت/دوراهي گنده و صاحب آن وبلاگ كه ...
كمي دورتر از من است. اصلن ديگر تو چه مي فهمي كه اولين برف يني چه؟اولين برف يني پياده همه ي اين شهر بي در و

پيكر را گز كردن/يني ساندويچ يك و تو كه يك بودي فقط نمي دانم چرا با من جمع نشدي؟خوب مي داني من فقط اهل شعار دادنم.
هر روز به "گ" مي گويم زنده گي بدون ديگري را عشق است.نصيحتش مي كنم كه مثل من باشد:
اشك اشك اشك براي اينكه خالي ام.كه مدام اين خالي را آن زير ميرها قايم مي كنم.و دروغ مي گويم به تو وقتي مي پرسي اگر
sms نيامد دوباره يك مي روم يا نه؟و مي گويم آره/چون وقتي بغض كرده اي آره گفتن راحت تر است.
چشمهايم را مي بندم و دعا مي كنم اولين برف را يادت باشد.كه مرضيه زنگ بزند.كه من به هر سوال تو هر شب دل
مي بندم و صبح سفيدي برف چشمم را مي زند.