طرح یک سوال کاملن جدی

از خودتون می پرسم و خواهش می کنم جوابشم بدین.چون اینجوری که داره پیش می ره احتمالن تا فردا پس فردا لثه م تیکه تیکه می شه با این نخ دندون کشیدنم.یا اینکه ممکنه فردا مجبور بشم با ماشین 3 برم آرایشگاه و موهامو از ته دیگه بزنم.برای اینکه این اتفاقا نیفته(به خاطر خودم) می پرسم که من چقدر خرم؟اصلن آیا خرم ؟اگه خرم چقدر خرم؟...اینکه اصلن به خریت ربط داره؟نمی دونم /ولی احساس می کنم نباید انقدر غیر متمدنانه رفتار می کردم.یه جورایی دچار احساس قلمبه شده بودم.هر چی بود گذشت.با شما م!!!فهمیدی؟!در کل جواب می خوام.می خوام که اگه اشتباه کردم (درباره احساس خودم) هر چه سریعتر به حالت عادیم برگردم.نمی تونم اینجوری ادامه بدم.کلن همه چی به حالت فلج درومده.چون من خیلی آدم خیالبافی شده م.نمونه ش: نوشته بودم سبابه ی براق بعد وقتی می پرسین اینو کی خریده آدم شک می کنه که به اون جمله دقت کردین بعدم اینکه من منظورم برق ناخن روی انگشتم بود نه اون رینگ...خوب گفتم من روانی م.کسی گوش نداد.می خواستم زنگ بزنم همه اینا رو بگم یا نگم اصلن خیلی عادی باشم اما من اصولن از رجکت شدن/جواب ندادن تلفن/کم محلی/رفتار رسمی و از سر باز کن/و همه اینا می ترسم.اگه نمی ترسیدم که الان این وضعم نبود.خوب دیگه همینا...کلن نوشتار چیز خوبیه.به آدم اطمینان می ده...و چون فکر کردم اینجا تنها جای مشترکه همین جا نوشتم...